Halil Džubran

Rođen je 6. decembra 1883. godine u Bšari, stotinak kilometara od Bejruta. Mati mu je bila kći maronitskoga sveštenika, pripadnika monofizitske hrišćanske crkve, u kojoj se sirijski ili aramejski jezik kojim je govorio i Hristos upotrebljava u bogosluženju. Pošto je 1869. godine, četrnaest godina pre Džubranovog rođenja, bio otvoren Suecki kanal, stotine hiljada ljudi, koji su pre toga trgovali kamilama i konjima, držali svratišta za putnike, vodili mnogobrojne karavane, ostalo je bez posla i to je izazvalo nezapamćen egzodus arapskoga stanovništva u Australiju, Afriku, Južnu Ameriku, SAD... Taj veliki talas odneo je i Džubranovu porodicu u Boston, u SAD, kad mu je bilo samo 12 godina. Nakon kratkog školovanja u tome gradu, vraća se u Bejrut, gde se upisuje na medicinu i usavršava arapski jezik.
Iz Bejruta, preko Grčke, Italije i Španije, odlazi u Pariz (1901- 1903), gde izlaže crteže. Džubran je sam ilustrovao svoje mnogobrojne knjige, crtajući, nadahnut Leonardom, ljudska tela u položajima kad najsnažnije izražavaju dušu koja teži jedinstvu sa sobom i sa svetom.
Napisao je mnoga dela, među kojima su najvrednija: Ludak, Pesak i pena, Isus, sin čovečji, Zemaljski bogovi, Prorokov vrt, Nimfe iz doline, Pobunjeni duhovi, Suza i osmeh, Slomljena krila, Gospodarev glas, Autoportret, Duhovne izreke itd.
No, spis Prorok doneo mu je 1923. godine međunarodnu slavu. To je poema o čoveku koji se, nakon povratka iz preporodne samoće - kakvu su iskusili Buda, Hrist i Muhamed, obraća onima među kojima je živeo i koji ga prepoznaju tek u trenutku kad ga gube, kao nedostatak sebe samih, pa dakle i kao mogućnost i nadu sebe samih.
Halil Džubran često je nazivan mističkim pesnikom, što donekle i jeste tako, jer je težio integraciji svih svojih duhovnih aspekata. Njegova je teza da je čoveku moguće ostvariti jedinstvo sa sobom i svetom, pa je njegova vizija, u tom smislu, mistička.
Umro je, kao 48-godišnjak, u petak 10. aprila 1931. godine, u 23 sata, u Njujorku. Autopsija je pokazala da je umro od "ciroze jetre i početne tuberkuloze jednoga plućnog krila". Sahranjen je u rodnom mestu.

Pratio sam generacije od obala Gangesa pa do Eufrata, do ušća Nila i Sinaja, do atenskih trgova i rimskih crkava, do uličica Konstantinopola i londonskih građevina, i vidjeh samo robovanje što posvuda žrtvenike ostavlja iako ga božanstvom nazivaju, vino i miomirise mu pred noge izlijevaju i kraljem ga nazivaju, tamjan pale pred njegovim bistama i prorokom ga nazivaju, ničice pred njim padaju i zakonom ga nazivaju, zbog njega međusobno ratuju i rodoljubljem ga nazivaju, njegovoj se volji predaju i Božjom sjenom na Zemlji ga nazivaju, po njegovoj želji domove i zdanja pale u bratstvom i jednakošću ga nazivaju, radi njega se pregalaštvu predaju i bogatstvom i trgovinom ga nazivaju. Sve su to brojna imena za jednu istinu i sve je to mnoštvo ispoljavanja jedne suštine. Ta je trajna, vječna bolest sa svakojakim simptomima i raznovrsnim ranama; nasljeđuju ih sinovi od očeva kao što dah života nasljeđuju; njeno sjemenje se stoljećima u tlo vremena zasijava, kao što jedno godišnje doba daje ono što se u drugo doba zasije.



https://www.4shared.com/office/85QZQDBxca/Halil-Dzubran-Mirisni-plodovi-.html

“Ludak” je prva knjiga Halila Džubrana na engleskom jeziku, nastala zbog Džubranove potrebe da američkom čitaocu približi svoja pesnička dela. Neke od tema koje se javljaju u ovim parabolama jesu odnos čoveka prema Bogu, odnos prema drugim ljudima, problemi vezani za čovekovu sreću i unutrašnje nespokojstvo. Može se posmatrati kao uvod u izgradnju neobičnog spoja poezije, proze i filosofije.



https://www.4shared.com/office/0NdTW354ca/Khalil_Gibran_-_Ludak.html

Koliko li je nesretan čovjek koji zavoli jednu djevojku, odabere je za svoju životnu suputnicu, pred njom lije znoj s čela i krv svoga srca, na ruke joj stavlja plodove svoga truda, a onda odjednom otkrije da je ona svoje srce, koje je pokušao dobiti uz silne napore, poklonila drugom čovjeku da uziva u njemu i usrećuje se tajnama njegove ljubavi!



https://www.4shared.com/office/OWU_FEUKca/Khalil_Gibran_-_Pobunjeni_dusi.html

Prorok, njegovo napoznatije delo, kojim je stekao svetsku slavu, objavljen je prvi put 1923. godine. Preveden je na preko dvadeset jezika a sam Džubran ga je ilustrovao svojim vizionarskim crtežima. Kao prava riznica mudrosti i putokaza za razborito vladanje u životu, on obrađuje teme koje se tiču sudbine svakog ljudskog bića: rad i igra, posedovanje sloboda, dobro i zlo, ljubav i smrt. Njegov uticaj ne ograničava se na Bliski Istok iz kojeg potiče nego je daleko širi. Stoga je u pravu Dž. Rasel koji piše: "Još od vremena Tagorinog Gitandjalija, Istok nije govorio tako lepim glasom kao u Proroku". Na tekstu Prorokovog vrta, koji je objavljen prvi put posthumno 1933, Džubran je radio upravo poslednjih dana svog života. Dok u prethodnoj knjizi Almustafa napušta grad Orfalez da bi se vratio u svoju domovinu, ovde se opisuje njegov povratak rodnom ostrvu. Preplavljen "setom sećanja", on se vraća u "Vrt njegove majke i oca , gde počivase usnuli oni, i njihovi preci". Ali na molbu svojih prijatelja, posle nekoliko nedelja duboke osame, nastavlja sa svojim mudrim pripovedima. Prorokov vrt je ilustrovan nadahnutim autorovim crtežima koji su s razlogom upoređivani sa crtežima Viljema Blejka. Razmišljanja o prirodi mudrosti, vremenu, samoći i Bogu saopštena su jedinstvenim stilom, dok se na svakoj stranici knjige oseća plemeniti duh Halila Džubrana.



https://www.4shared.com/office/_iaUYgAPca/Khalil_Gibran_-_Prorok_i_Proro.html

U autobiografskoj noveli Slomljena krila, objavljenoj u Njujorku 1912. godine, Džubran Halil Džubran govori o svojoj prvoj romansi, koju je doživeo sa devojkom po imenu Hala Daher, za vreme školovanja u Bejrutu. Lirskim tonom Džubran govori o ljubavi kao svetom i neponovljivom osećanju koje nam podjednako daruje nebesku radost i nepodnošljiv bol. Više od četrdeset godina ova novela bila je arapski bestseler. O njoj je sam Džubran mislio da je najbolje što je ikada napisao. Ovo poetično delo, koje govori o ljubavi, slatkoj i gorkoj, radosnoj i tužnoj, govori, zapravo, o nevidljivoj sili koja upravlja svetom. Ljubav je za njega platonska, romantična i spiritualna. Ljubav se racionalno ne dokučuje. Kada volimo, Bog nije u našem srcu, već ljubavlju dosežemo Božje srce. Ljubav je jaka kao smrt. Menja, ali ostaje nepromenjena.



https://www.4shared.com/office/7J7WKX6vei/Khalil_Gibran_-_Slomljena_kril.html